Rozdział pierwszy.

No więc zaczynam nowego bloga . Tak mnie naszło , że już dziś dodam nowy rozdział ;) i bardzo bym prosiła , że jeśli czytacie to dajcie komentarze , błagam . Dla mnie to ważne, a  dla was kilka sekund .



Było po 22 . Ciemno , zimno , ale to normalne w listopadzie. Szedłem ulicami mojego miasta mijając zupełnie obcych mi ludzi. Wokół mnie pełno domów zasypanych śniegiem . Może dla was to dziwne , ale w Stanford biały puch pierwszy raz spada w połowie października.
Mam 17 lat i mieszkam tu od urodzenia , więc miasto to znam jak własną kieszeń. Może i tak jest, ale tej dzielnicy nie kojarzę za żadne skarby.
To nie są Ci ludzie , których widzę na co dzień.Tamci mnie bardzo skrzywdzili i nie zapomnę tego do końca życia . Choć już tego nie robią to w moim sercu i tak pozostanie ból . Przestali , bo teraz żądają przyjaźni z taką osobą jak ja . Nie już nie jestem takim dupkiem . Nie wierzę w słowa tych ludzi.
Idąc dzielnicą , której chyba nigdy nie widziałem usłyszałem krzyki , jakąś kłótnię . W szumie skrzypiącego śniegu , po którym stąpałem można było usłyszeć trzy głosy. Stojąc przed tym domem spoglądałem na okno. Dwie postacie szarpiące się - kobieta i mężczyzna . Obserwowałem ich , gdy z hukiem drzwi się otworzyły , a z tego przeklętego domu wybiegła czarnowłosa dziewczyna . Krzyczała ' Nienawidzę was , mam dość , dajcie mi spokój ! ' . Stałem tam wpatrzony w nią dopóki mnie nie zauważyła . Zaczęła uciekać , ale widać , że nie miała sił , bo runęła na ziemię zanim zdążyłem do Niej dobiec . Uklęknąłem koło Niej i obróciłem twarzą do swojej. Patrzyła zapłakanymi oczami , widziałem ten ból . Zauważyłem jak z jej warg sączyła się krew.
- co się stało ?
= nic . Zostaw mnie błagam.. - wyszeptała resztką sił i zemdlała na moich kolanach. Próbowałem ją obudzić , ale po dłuższych zmaganiach zadzwoniłem na pogotowie . Dotarli po paru minutach .
- co z nią ? ja muszę z wami jechać ! - mówiłem , do lekarza , który ją badał
= ktoś ją pobił , to pewne. Jest odwodniona i nic nie jadła w ostatnim czasie . Bierzemy ją na obserwację . Może pan jechać , ale.. do przodu .
*
= wie pan jak ona się nazywa ? Trzeba wezwać rodziców. - spytał lekarz. Stałem przed drzwiami od pokoju , w którym leżała  . Nie miałem okazji z nią porozmawiać. Powiadomić rodziców ? CO ?! Zapewne któreś z nich jej to zrobiło !
- nie wiem jak ma na imię. Chciałbym pobyć sam , przepraszam. - powiedziałem . Chciałem , żeby wyczuł , że nie mam ochoty na rozmowę. Pokiwał głowa i gdzieś sobie poszedł. Było po 23 więc mama na pewno się martwiła . W pokoju dziewczyny znalazłem jakąś kartkę i długopis. Napisałem swój numer telefonu , a pod Nim ' zadzwoń , powinnaś wiedzieć kim jestem.'
Położyłem karteczkę na stoliku i wyszedłem z pokoju. Zmęczony całym dniem udałem się do domu.
Nikogo nie powinno dziwić , że mama była zdenerwowana i krzyczała jak nigdy dotąd , ale gdy dowiedziała się z jakiego powodu się spóźniłem była ze mnie dumna.
- mamo ja muszę jej pomóc .
= kochanie . To nie zależy od Ciebie. Może ona nie chce pomocy.
- nie obchodzi mnie to. W końcu zrozumie co jest dla niej dobre .Dobranoc mamo.
= dobranoc.
PO wszystkich czynnościach położyłem się w łóżku i zasnąłem.
* Zasypiając ciągle myślałem o tej dziewczynie. Co oni jej zrobili , dlaczego ? Była taka bezbronna. Ciągle po głowie chodziła mi myśl o Niej , ale czy to normalne skoro " chodzę " z Seleną ? Co ja w ogóle mówię ? Co to za związek , skoro ona się tylko w niego angażuje. Ta tak zwana ustawka mnie męczy. Scooter zmienił się , zrobił ze mnie maszynkę do zarabiania pieniędzy , ale to się skończy . Myśląc o nieznajomej zasnąłem.*
Do tej pory jeszcze nie dowiedzieliście się kim jestem . Może to i dobrze ? Powiem wam , obiecuję.



        k o m e n t u j c i e !